Анатолій Балуценка
4417 БIНОКЛЬ
Калi глядзець у акуляр,
Ўсё бачна ў велiчным адзiнстве,
Цудоўны лёс, вяршынi мар
Бiнокль паказвае ў дзяцiнстве.
Але, калi прайшло жыццё,
У аб'ектыў глядзiш ў былое,
Не пакiдае пачуццё,
Што сапраўды яно малое.
30.10.2000
4418 НАБАТ
БЯДЫ
Жыццё збягае, як вада,
Па кроплях капаюць iмгненнi,
Ды з часам менш яго шкада,
Бо страцiць трэба значна меней.
Губляць бязглузда вельмi шмат,
Але не страшна страiць трохi,
Калi праб'е бяды набат
Няма нi страху, нi трывогi.
30.10.2000
4422 СПIРАЛЬ
Змыкаюцца праз час заўжды кругi,
Таму iсцi прыемней па спiралi,
Нi роспачы няма i нi тугi,
Што ногi у двух соснах заблукалi.
Спiраль бяжыць бясконцая
амаль,
Дае натхнення радасныя крылы,
Ды здолець вельмi шмат вiткоў, на жаль,
I волату недастаткова сiлы.
31.10.2000
4434 АПОШНI
РАЗ
Здарыцца шмат чаго у першы раз,
Бо разнастайны у жыцця малюнак,
I ад каханай «Так» пачуць ў адказ,
I атрымаць свой першы пацалунак.
Ўсё здатна паўтарыцца шмат разоў,
То жыта сееш, то iдзеш па пожнi,
Абновяцца сяброўства i любоў,
У смерцi толькi першы раз – апошнi.
2.11.2000
4440 ТАПОЛЯ I БЭЗ
Разрослася вялiкая таполя,
Сваёю ганарылась вышынёй,
Ды бэзу напаткалася нядоля,
Што рос ў цянi без сонейка пад ёй.
А ў хаце было цёмна, як у пеклi,
I нават моцны сук ў страху залез,
Бязлiтасна таму таполю ссеклi,
Малым быць лепш, бо жыць застаўся бэз.
3.11.2000
4443 МРОI
ЮНАЦТВА
Ў мiнулае пайшлi i вальс, i танга,
Цяпер ў пашане не падобны стыль,
Паводзiны зусiм другога рангу
Ад моды рэжуць свой уласны скрыль.
Спяваюць песнi зместам у два словы
З пяцi зусiм несумяшчальных нот,
Змяняюцца жыццёвыя умовы,
У мрой юнацтва iншым стаў палёт.
3.11.2000
4466 СВАЯ
СЦЕЖКА
Ёсць крокi ў плён i крокi ў нiкуды,
I як бы доля па душы не секла,
Ў рай сцежку трэба пракладаць заўжды,
Чужыя сцежкi завядуць у пекла.
Не зарастала сцежка каб травой,
I каб вяла к нябачанаму цуду,
Хадзiць я буду сцежкаю сваёй,
Чужыя сцежкi назаўжды забуду.
6.11.2000
4474 АПОШНЯЕ
IМГНЕННЕ
Iдзем мы па жыццю ад матчыных калысак,
Пачуццi ярка асвятляюць шлях,
Загасне вогнiшча, ачахне хутка прысак,
I попел разляцiцца па палях.
Iдзе ў нябыт за пакаленнем пакаленне,
Спачатку радасць свецiцца ў вачах,
Але заўжды прыйдзе апошняе iмгненне,
Калi касцёр жыцця зусiм ачах.
7.11.2000
4475 ЛАНЦУГI
Калi ужо звязалi ланцугамi,
То позна iх праз сiлу разрываць,
Хоць цiснуь шыю, нiбы абцугамi,
Ды прыйдзецца працяглы час трываць.
Бо i металы падуладны часу,
Магутная з'ядае iх iржа,
Лепш не давацца ў ланцугi адразу,
Каб волю мелi цела i душа.
7.11.2000
4478 МОРА
МАЛАДОСЦI
Далёкiя, цудоўныя гады,
Ды не таму, што меў ў дастатку штосьцi,
Бо шчасце адчуваў ў той час заўжды,
Таму, што меў больш мора маладосцi.
Ды крочыць час, расце яе цана,
Была заўжды – цяпер
прыходзiць ў госцi,
Забудзе хутка пра мяне яна,
Не утрымаць мiнулай маладосцi.
7.11.2000
4482 КУРНАЯ
ХАТА
Калi хвалiць курную хату,
Здаўна стаiць што на дрыгве,
Не выправiць нiколi ваду,
Бо мiф вялiкасцi жыве.
Не мець пакуты каб ад дыму,
Шукаць патрэбна iншы пляц,
Душа каб пела ад уздыму,
Лепш новы збудаваць палац.
8.11.2000
4487 СВАЯ
АРБIТА
Валошка кажа: «Ад навалы гiну,
Бо круцiцца бясконца галава,
Ад паху, што iдзе з куста палыну,
Пячэ нязносна збоку крапiва.
Як добра мне раней было у жыце!»
Але часы цудоўныя прайшлi,
Заўсёды лепш быць на сваёй арбiце,
Не адрывацца ад сваёй зямлi.
8.11.2000
4528 ПЛЫЦЬ ПА ПЛЫНI
Зiмой не заспявае салавей,
Абявязкова ў гай пайду вясною,
Я вельмi не прыспешваю падзей,
Няхай iдуць сваёю чарадою.
Насупраць ветру лепей не пляваць,
Ўсё роўна на цябе слiну ён кiне,
Заўжды навалу лепш перачакаць,
Ёсць справы, ў якiх трэба плыць па плынi.
13.11.2000
4535 ГАЛОЎНЫ
КРОК
Не адбываецца знянацку
Адказны i галоўны крок,
Не ў краме выбiраем цацку,
Прадбачыць трэба ўсё здалёк.
Тым болей, крокi у каханнi
Рабiць злачынна нават ўраз,
Не знемагаць каб ў шкадаваннi,
Лепш крок зрабiць праз пэўны час.
13.11.2000
4538 КРЫЖЫ
Крыжы, крыжы, адны крыжы навокал,
Прытулак любых мне i дарагiх,
Крыжоў так шмат, што не пабачыць вокам,
Цяпер крыжы заўжды вартуюць iх.
Гараць, як кроў, чырвоныя рабiны,
I лiст бярозы залатым стаў зноў,
Сюды мы ўсе праз час прыйсцi павiнны,
Пад абарону зорак i крыжоў.
13.11.2000
4554 СЛЯДЫ Ў ДУШЫ
Змывае час сляды з душы, як мора,
Што лiжа хваляй бераг залаты,
I радасцi праходзяць вельмi скора,
Знiкае горкi успамiн бяды.
Душа гатова к новаму каханню
I да пакуты цяжкай ад абраз,
Сляды ў душы, наперакор жаданню,
Ўсё роўна змыюць хвалi ў пэўны час.
15.11.2000
4570 ПРАЗ
ТЫСЯЧАГОДДЗI
Не ведаем нiчога пра сябе,
I яснасцi не маем аб планеце,
Гiпотэзы ў бясконцай барацьбе,
Адкуль Зямля i мы адкуль на свеце.
Адкуль ляцiць Зямля, ляцiць куды,
Вядома толькi Богу i прыродзе.
Цi застануцца ад Зямлi сляды,
Калi мiнуць яшчэ тысячагоддзi?
16.11.2000
4573 ПАКУТА
Сэрца ад знявагi пакутуе,
Ды душа не плача ад тугi,
Бо пакута горкая ўратуе,
Каб не памыляцца ў раз другi.
Што быць можа горай, чым пакута?
Ды адбыўся незвычайны цуд,
Бо цяпер не страшная атрута,
Бо не вабiць больш ганебны бруд.
16.11.2000
4597 ЦУД
АБАРОНЫ
Атруты, хай малыя дозы,
Паспрабаваць жыццё дае,
Але пасля няма пагрозы,
Што згiнуць можна ад яе.
Знаёмай будзе хай абраза,
I цяжкай крыўды горкi бруд,
Яны, вядома, не украса,
Ды моцнай абароны цуд.
19.11.2000
4610 ЗАЛАТЫЯ
КВЕТКI
Не будзе без калючак руж нiколi,
Прымусiць прыгажосць пакутаваць,
Каб засталась хоць кропелька патолi,
Такiм, як ёсць, свет трэба успрымаць.
Калючкi колюць хай душу сурова,
Але ад зносiн i натхненне ёсць,
Бо залатыя кветкi руж – аснова,
Калючкi не знiшчаюць прыгажосць.
21.11.2000
4613 ШЛЯХI
ЛЯ ПРОРВЫ
Вырас дуб магутны на адхоне,
Ды праз час прыйшла пара тугi,
Апынуўся ў прорвы ён ў палоне:
Рэчка падмывала берагi.
Агалiлась моцнае карэнне,
Дуб ў знямозе цяжкай ад скрухi,
Небяспека прыйдзе за iмгненне,
Як ля прорвы пракладаць шляхi.
22.11.2000
4627 ДА
ЗВЫЧАЙНАГА
К мэце iмкнемся i кахаем,
Нясе на крылах мара нас,
I незвычайнага чакаем,
Калi iдзе юнацтва час.
Як свечка, з часам згаснуць мары,
К мэце не хочацца iсцi,
Кахання не хвалююць чары,
Звычайным стане ўсё ў жыццi.
24.11.2000
4637 ЛЕПШ
ПОЗНА
Хай лепей позна, чым нiколi,
Каб зведаць густ, i шарм, i смак,
Каб мець натхненне ад патолi,
Лепш вельмі позна, чым
нiяк.
Хай будуць познiмi каханне
Цi таленту магутны ўзлёт,
Спаткаць лепш неспакой жадання,
Iнакш ў душы намерзне лёд.
25.11.2000
4642 ВЕДЫ
Здараецца, ў паходзе па
грыбы
Апынiцца няўдалым вельмi пошук,
I неспакой ўзнiкае ад журбы,
Бо вечар, а пусты вялiкi кошык.
Заўсёды сутыкаемся з бядой,
Як лес не той i час зусiм не гэты,
Каб авалодаць вабнаю мэтой,
Абавязкова мець патрэбна веды.
26.11.2000
4648 ЗОЛАТА?
Сярэдзiну як выбраць залатую,
Калi заўжды, як мара, вабiць край?
Я не люблю пазiцыю другую,
Хай лепей пекла, чым нялюбы рай.
Таму нiколi не знайду нагоду,
На золата змянiць каб серабро,
З сумленнем не хачу iсцi на згоду,
Хоць вабiць i дастатак, i дабро.
27.11.2000
4695 ЧАЙНАЯ
РУЖА
Быў волат i душою дужы,
Iшоў цудоўны светлы май,
Прыдбаў куст дзiўнай чайнай ружы
I пiў заўжды духмяны чай.
Куст чараваў, ды хутка восень
На скронi кiнула снягi,
Куст прыгажэй стаў разоў ў восем,
Ды нюхаў водар руж другi.
3.12.2000
4720
ЗДАВАЛЬНIЦЦА ВОСЕННЮ
У вечнасць адыходзiць, што мiне,
Па-iншаму нiколi не здарыцца.
Чаго бясконца плакаць па вясне,
Калi яна ужо не паўтарыцца?
Тым болей, што i лета ўжо прайшло,
На скронях рэдкi iней серабрыцца,
Цяпла менш стала, горшае святло,
I восенню патрэбна здавальнiцца.
5.12.2000
4721 ЗАЛАТОЕ
ШЧАСЦЕ
Зiмою сняцца спелыя сунiцы,
А летам – белы, нiбы цукар, снег,
Што, як брыльянты, ў праменях iскрыца,
Дзiвосны вельмi хуткіх думак
бег.
Душу бясконца вабiць толькi тое,
Чаго у даны час ў яе няма,
Здаецца, дзесьцi шчасце залатое:
Зiмой лепш лета, летам лепш зiма.
6.12.2000
4739 ХУТКIЯ
ГАДЫ
Восень надышла, душа у скрусе,
I яе няма чым спаталяць,
Тыднi, нiбы конiкi у лузе,
Шпарка скачуць, iх не утрымаць.
Што там тыднi – месяцы збягаюць,
Нiбы плынь магутная вады,
I на паваротах пакiдаюць
Хуткiя, як конiкi, гады.
7.12.2000
4757 ДОЎГI
ЦЕНЬ
Цудоўны час, калi кароткi цень,
З нябёс збягаюць залатыя нiцi,
Наперадзе яшчэ працяглы дзень,
Бо ў сiнiм небе сонейка ў зенiце.
На захад пойдзе сонейка праз час,
I знойдзе у душы прытулак сцюжа,
Бо старасць пра сябе заявiць ўраз,
Бо доўгiм цень становiцца задужа.
14.12.2000
4758 ПЛАЧ I СПЕВЫ
Беглi i сцяжынкi, i прасёлкi,
Часам нават гладкая шаша,
Хмары i дажджы, пасля вясёлкi,
Пела або плакала душа.
Мець, вядома, лепш заўсёды спевы,
Плач – благое вельмi
набыццё,
Але ўсё ж здараюцца залевы,
Бо iдзе зiгзагамi жыццё.
14.12.2000
4762 ЧЫСТЫ
СТРУМЕНЬ
Ручай бег, нiбы ранак, чысты,
Быў залаты пясок на дне,
Карэц яго вады празрыстай
У спёку вабiў, быў ў цане.
Дно стала глейкiм, вада з брудам,
Ды ў вадах не яе вiна,
Струмень каб быў заўсёды цудам,
Залежыць поўнасцю ад дна.
16.12.2000
4766 БАКI
МЕДАЛЯ
Кожны зведаць iмкнецца бясконца
Толькi лепшае, толькi хутчэй,
Хоць спякотней паўднёвае сонца,
Але чорнае неба начэй.
Два бакi ёсць заўжды у медаля:
Бок для радасцi i для тугi,
Як дадасца да радасцi цаля,
Значна большым бок стане другi.
16.12.2000
4777
НЯБАЧНАЕ ЗОЛАТА
Не стане жыла залатою,
Як назiраць яе здалёк,
Пароду як прамыць вадою,
То бачны жоўценькi пясок.
Хоць золата i цэняць значна,
Не цягнуць да яго руку,
У жыле золата нябачна,
Яно хаваецца ў пяску.
19.12.2000
4784 ТРЫМАЦЦА НА ЗЯМЛI
Прыхоўваюць вяршынi небяспеку,
Калi узлез – то волат i герой,
Не удалося – робяць недарэку,
Нiкчэмнасць памiж небам i зямлёй.
Мо лепей на Алiмп не спадзявацца,
Нiколi каб пакуты не прыйшлi?
Ў далiне лепш упэўнена трымацца
Абедзвюма рукамi на зямлi.
21.12.2000
4785
КАШТОЎНЫ ЧАС
Зусiм няма цаны вясне i лету,
Збягаюць безтурботныя гады,
Ды восень дасць каштоўнасцi прыкмету:
Лiст назаўжды спадае залаты.
Гады iмчацца хутка, нiбы конi,
Заззяў дыван асеннi, потым згас,
Кiдаюць серабро гады на скронi,
Быў безтурботным – стаў каштоўным час.
21.12.2000
4808 БЫЦЦАМ НЕ ХАДЗIЛI
Бяжыць дарога ў нiкуды,
Не вабiць у жыццi нiчога,
Ды лiчыць хуткiя гады
Мая жыццёвая дарога.
Iду дарогаю дзядоў,
Праўнукi прадзедаў забылi,
Не будзе i маiх слядоў,
Час знiшчыць – быццам не хадзiлi.
25.12.2000
4834 СНЕГ
ТУГI
Выглядаюць сумна ўзiмку гонi,
На лугах схавалася трава,
Нечакана снег упаў на скронi,
I сiвою стала галава.
Зноў увесну рунь зазелянее,
Расквiтнеюць кветкамi лугi,
Маладосць вярнуцца не умее,
Снег на скронях – снег маёй тугi.
30.12.2000
4835 БУРА
Ад буры стогнуць сосны i дубы,
Ды настае трывожнае iмгненне,
Што не хапае сiл для барацьбы,
Калi занадта кволае карэнне.
Сабе зацiшку лепш заўжды шукаць,
Калi нясуцца грозныя вiхуры,
Душу каб ад пакуты ўратаваць,
Лепш пазбягаць раз'юшанасцi буры.
30.12.2000
4852 ЗВОН
ЛАНЦУГОЎ
Мо не вырывацца з ланцугоў,
Каб не нарабiць знянацку шкоду?
Толькi звон трывожны слухаць зноў,
Каб не парушаць былую згоду.
Як вакол слупа рабiць кругi,
Нават да свабоды не iмкнуцца,
Карацей час зробiць ланцугi,
I яны ўсё роўна разарвуцца.
2.01.2001
4878
ЛАШЧЫЦЦА ЛЕТА
Лашчыцца лета ка мне,
Нiбы бяздомны дварняжка,
Хутка цяпло прамiне,
Будзе i сумна, i цяжка.
Восень падорыць iмжу,
Стануць пустыннымi гонi,
Сцюжа запоўнiць душу,
Снегам пакрыюцца скронi.
6.01.2001
4885 АДЗIН
КРОК
Вецер жоўтае лiсце змятае
I складае ў сумёты пад плот,
Была доля у iх залатая,
Ды прыйшоў час суровых нягод.
Нечаканае шчасце здарыцца,
Падарунак лёс дасць залаты,
Не след з пыхаю iм ганарыцца,
Адзiн крок ад даброт да бяды.
7.01.2001
4901 ЛЁСАНОСНЫ КРОК
Заўжды зрабiць нялёгка першы крок,
Ён ў справах – нiбы ў песнi запявала,
Бо вызначае ўпэўнена здалёк,
Спаткаецца цi шчасце, цi навала.
Лепш толькi свежай сцежкаю iсцi,
Каб луг быў нетаптаны, нават росны,
Шлях пройдзе ганаровы па жыццi,
Крок першы – ён заўсёды лёсаносны.
9.01.2001
4907 ЗВЫКЛЫ
СТАН
У жыццёвым моры б'юцца хвалi,
Iх удары моцныя спаткаў,
Каб яны душу не хвалявалi,
Лепей не чакаць дзевяты вал.
Бо ён з галавою накрывае,
Душа стане чорнай, як ўначы,
I надзей зусiм не пакiдае,
Каб далей стан звыклы зберагчы.
11.01.2001
4915 ВЕЧНЫЯ
Час хай праходзiць трывалы,
Ўсё пападае пад прэс,
Замкi знiкаюць i скалы,
Падаюць зоркi i лес.
Горы ўзнiкаюць iмгненна,
Рэкi мялеюць ураз,
Хутка iдуць перамены,
Вечныя – атам i час.
12.01.2001
4942
ПЕРАШКОДЫ
Цудоўныя зрэдку дае лёс нагоды,
Каб горда iсцi да мэты,
Ды шчодра кiдае на шлях перашкоды,
Iх безлiч чамусьцi заўжды.
Ды выпадак як ў змозе даць нагароду,
З падзякай прымаю яе,
Бо шанс празяваеш, зноў дасць перашкоду,
Якiя заўсёды дае.
16.01.2001
4975
ПАКАЛЕННЕ ПАГОДКАЎ
Ужо даўно серп зрэзаў каласы,
Аж пачарнела золата на пожнi,
I ад былой нябачанай красы
Стаяць застаўся каласок апошнi.
Ён думаў: «Для якой мэты жыву?»
Загiнуць згодны ў кожнае iмгненне,
Схiлiў, як небарака, галаву,
Пайшло ў нябыт пагодкаў пакаленне.
21.01.2001
4985 У МРОЯХ I СНАХ
Зiмою у снах бачу ружы
I травы духмяных лугоў,
А летам – зiмовыя сцюжы,
Абрусы з бялюткiх снягоў.
Заўжды душа нешта жадае,
Ёсць лета, а вабiць зiма,
У мроях i снах выбiрае,
Чаго зараз побач няма.
23.01.2001
5011 НЕ
ЗГIНАЦЦА
Не трэба згiнацца ад драмы,
Пускаць ў сваё сэрца тугу,
Чакаюць i пасткi, i ямы
На доўгiм жыццёвым шляху.
26.01.2001
5068 ДАРОГА Ў НIКУДЫ
Бяжыць рэчкi плынь невядома куды,
Яе не хвалюе трывога.
Таксама без сэнсу ў людзей праз гады
Жыццёвая крочыць дарога.
6.02.2001
5088 ВАБIЦЬ
ЗЯМЛЯ
Зайздросна стала курыцы аднойчы:
Пабачыла у небе жураўля.
Але штодня ёй зерне сыплюць двойчы,
Не неба яе вабiць, а зямля.
9.02.2001
5094
ПЛАКУЧЫЯ БЯРОЗЫ
Уносiць плынь лiсток апошнi з дуба,
Яшчэ шмат лiсця залатога у бяроз,
К дубам заўжды раней прыходзiць згуба,
Бярозы робяцца плакучымi ад слёз.
9.02.2001
5097 ЧАСЫ
ПЯШЧОТНАСЦI
Быў у гiтары голас юны,
Прайшлi пяшчотнасцi часы,
Бо тонкiя парвалiсь струны,
Гучаць цяпер адны басы.
10.02.2001
5106 ЗАЛАТЫ
ЧАС
Маладосць даўно за паваротам,
I яе уцех не паўтарыць,
Лепш не пакiдаць любоў на потым,
Залаты час даны, каб любiць.
13.02.2001
5107 МОЦ
КРЫЛАЎ
Як заўчасна падлётак iмкнецца з гнязда,
Каб свабоды пазнаць асалоду,
Ён становiцца хутка ахвярай ката,
Крылаў моц трэба мець для палёту.
13.02.2001
5166 ПЕРШАЯ
ПАРОША
Снягамi пакрылiся любыя гонi,
Ўвайшлi у душу халады,
I першай парошай засыпала скронi,
Бо восень пайшла назаўжды.
23.02.2001
5181 КРОК ДА
ЗГУБЫ
Калi зайшоў ў балота незнарок,
То перайсцi не трэба намагацца,
Бо на шляху да згубы кожны крок,
Адразу лепш на цвёрды грунт вяртацца.
24.02.2001
5185
КРОПЕЛЬКА
Вiсела кропелька расы, вясёлкай ззяла,
Цудоўны лёс адкрыўся ёй ў жыццi,
З травiнкi ў лужыну ад ветрыку упала,
Была i знiкла, следу не знайсцi.
25.02.2001
5194
СУНIЧНАЯ ПАЛЯНА
Сунiцы скардзiлiсь на сосны нездарма,
Бо сонейка у iх занадта мала,
Лес спiлавалi, i зусiм яго няма,
Сунiчная паляна з iм прапала.
26.02.2001
5219 ЛЮТУЮЦЬ
ХАЛАДЫ
Здаецца, што блiжэй да сонца спёка,
Хутчэй забрацца хочацца туды,
Ды на гару калi зайсцi высока,
Бясконца там лютуюць халады.
2.03.2001
5222 ТРЭБА
ВЯРНУЦЦА
Калi у нетры выпадкова
Завёў, нiбы Сусанiн, лёс,
Вярнуцца трэба, вось аснова,
Не лiць заўжды каб горкiх слёз.
2.03.2001
5226 ЖУРАЎЛI Ў НЕБЕ
Ляцяць высока ў небе жураўлi,
Сваiм палётам кожны ганарыцца,
Ды жыць iм немагчыма без зямлi,
Ўсё роўна трэба на яе садзiцца.
3.03.2001
5246 ГОРА
ПЯСКУ
Раз'юшылась бурнае мора,
Пясок бiў няшчадна прыбой,
Ды часам стрываць лепей гора,
Гiбець чым ў пустынi сухой.
7.03.2001
5248
МАГУТНЫЯ ДУБЫ
Час пройдзе, i саспеюць жалуды,
Сарве з галля iх моцнымi вятрамi,
Вясною прарастуць, каб праз гады
Самiм iм стаць магутнымi дубамi.
8.03.2001
5274 ЗМЫВАЕ
БРУД
Няхай небяспека прыйдзе ад паводкi,
I шмат непатрэбных пакут,
Хоць цяжка, ды час кепскi вельмi кароткi,
Паводка змывае ўвесь бруд.
12.03.2001
5283 НАДЗЕЯ
НА СЯБЕ
Зразумець, паспачуваць, дапамагчы –
Спадзяванне, нiбы прысак, тлее,
Ды зусiм не грэюць зорачкi ўначы,
На сябе павiнна быць надзея.
13.03.2001
5295 КРУТЫЯ
СХIЛЫ
Хай лепш заўжды ў жыццi крутыя схiлы,
Знямога у бясконцай барацьбе,
Чым лёгкi шлях, але душы нямiлы,
Калi абрыдлым станеш сам сабе.
15.03.2001
5307 ДУЖЫ
ЧАС
Час перамеле гора, нiбы млын,
I радасць перамеле, бо ён дужы,
Хай горкi яму стрэнецца палын,
Цi з водарам цудоўным будуць ружы.
16.03.2001
5310 СМАК
ПАЛЫНУ
Калi штодня бясконца мёд i мёд,
То з горкi шчасця хочацца ў далiну,
Лепш нават быць ў
знямозе ад маркот,
Прыемней надта горкi смак
палыну.
16.03.2001
5322
ЛАГОДНАЯ ЦIША
Хай вецер злуецца, аж стогнуць лясы,
Хай жыта на полi калыша,
Трываюць, бо ведаюць: прыйдуць часы,
I будзе лагодная цiша.
18.03.2001
5327 ДАРОГА Ў НIКУДЫ
Бяжыць дарога ў нiкуды,
Спяшаемся iсцi кудысьцi,
Дарога шчасця цi бяды
Ўсё роўна скончыцца калiсьцi.
19.03.2001
5328 ЗВАНОК
ЖЫЦЦЯ
Не зазванiў яшчэ жыцця званок,
Праз час ён загудзе абавязкова,
Павольней значна стане хуткi крок,
Чакаць канца i жорстка, i сурова.
19.03.2001
5344 ЗАЛАТАЯ
ЯВА
Заўсёды лепей горшага чакаць,
Але, як значна лепей
будзе справа,
То можна добры настрой атрымаць,
Бо залатой тады здаецца ява.
21.03.2001
5354 ЯК НЕ БЫЛО
Недарэчы iмкненнi i мары,
Бо маршчыны кладуць на чало,
Ўсё разыдзецца хутка ў абшары,
Так, як быццам цябе не было.
23.03.2001
5358 БЕЛЫЯ
АБЛОКI
Белыя прыгожыя аблокi,
Радасны i светлы майскi дзень,
Але настрой не для ўсiх высокi,
Бо даваць аблокi здатны цень.
24.03.2001
5368
БЯСПЛАТНЫ СЫР
Калi дарма, то ласы на прынаду,
Плынь панясе, закруцiць моцна вiр,
Жадаў дажджу, а дачакаўся граду,
Бясплатны будзе толькi ў пастцы сыр.
26.03.2001
5387 ДВА
ШЛЯХI
Калi знянацку звер трапляе ў пастку,
Вiсiць на валасiначцы жыццё,
Ёсць два шляхi: цi страцiць цела частку,
Або пайсцi навечна ў небыццё.
29.03.2001
5398
ЦНАТЛIВАСЦЬ
Заўсёды ў ранковыя росы
Зрэзае цнатлiвасць каса,
Не трэба лiць горкiя слёзы,
Бо ссохне на лузе краса.
30.03.2001
5407
ЖЫЦЦЁВЫЯ ПАРУСЫ
Штыль прыемны, але няма руху,
Хоць ў патолi душа ад красы,
Нясе бура i горыч, i скруху,
Ды ў жыццёвыя дзьме парусы.
31.03.2001
5422 ЖЫЦЦЁВЫ
ЦЫКЛ
Вясной раскрылася пупышка, i лiсток
Да сонейка цягнуўся, яшчэ кволы,
Пупышку пад сабой пакiнуў чаранок,
Такi унiверсальны цыкл жыццёвы.
1.04.2001
5423 ЖОРСТКI
ВЫНIК
Што лепей: ружы звянуць на кусту
I на зямлю ссыпаць свае пялёсткi
Або з хрустальнай вазы пiць ваду?
Хоць вынiк i другi, i першы – жорсткi.
2.04.2001
5424 ДОБРАЯ
РАЛЛЯ
На старт жыцця лёс больш ужо не верне,
Як выбраць камянiстую зямлю,
Каб значны ураджай прынесла зерне,
Шукаць патрэбна добрую раллю.
2.04.2001
5476
СЦЯЖЫНАЧКА ШЧАСЦЯ
Лепей хай сцяжыначка у полi,
Ды абапал шчасце цэлы час,
Чым шаша, але на ёй паволi
Кволы прамень шчасця цалкам згас.
8.04.2001
5488
ВЯСНОВЫЯ СНЯГI
Зелянеюць вясновыя гонi,
Любы час, для душы дарагi,
Ды чамусьцi кiдае на скронi,
Як вясновыя кветкi, снягi.
10.04.2001
5501 ВЯСНОВЫ
IМПЭТ
Хаця квiтнее першай алыча,
Iмпэт вясновы у яе iмклiвы,
Ды якасцi ўсе, гэтай апрача,
Горш, чым у позняй, нетаропкай слiвы.
11.04.2001
5513 СУРОВЫЯ
ЗАКОНЫ
У жыцця суровыя законы,
Бо з iм разам крочыць небыццё,
Нараджэннi i, як вынiк, сконы,
А мiж iмi доўжыцца жыццё.
13.04.2001
5562 МУДРЫ
РАК
Можа рак i перадам хадзiць,
Але пры сустрэчы з грозным катам,
Каб сабе няшчасце не здабыць,
Вельмi мудра адплывае задам.
18.04.2001
5571 КРОТ I
БУСЕЛ
Сядзеў крот невылазна пад зямлёй,
Хоць бусел лепшым быў яго суседам,
Пакутаваў ад сцюжы крот зiмой,
А бусел любаваўся дзiўным светам.
19.04.2001
5573 ЗАЛАТАЯ
РЫБКА
Доля – нiбы рыбка
залатая,
Здатна ўсiх шчаслiвымi зрабiць,
Але хто заўжды перабiрае,
У начоўках толькi будзе мыць.
19.04.2001
5577 ПЛЫНЬ
РЭЧКI
Бяжыць ўвесь час iмклiва рэчкi плынь,
Вандруе без супынкi ў край далёкi,
Бо хмары зацягнулi неба сiнь,
Таму яшчэ не высахлi вытокi.
20.04.2001
5625 БУРА
Пранеслась бура, аглядзеўся лес,
Ляжалi дрэвы, сцятыя вiхурам,
Ды не адчуў яе пагрозы бэз,
Бо рос ў зацiшку пад вялiкiм мурам.
26.04.2001
5651 ХЛЕБ З КВАСАМ
Прыемны смак у булачкi з iкрой,
Але бывае кепскi прысмак часам,
Бо у душы блукае неспакой.
Мо чорны хлеб прыемней есцi з квасам?
30.04.2001
5723 СВАЯ
АРБIТА
Рамонкi палявыя ў жыце,
Абрыдла iм свая мяжа,
Быць трэба на сваёй арбiце,
Бо востры серп страшней нажа.
9.05.2001
5726 ПРАЗ
СIЛУ
Старога мудрага каня
Стамiла у аглоблях праца,
Яго спытала птушаня:
«Цi след праз сiлу намагацца?»
9.05.2001
5733 ВЕДЫ
Адрознiць як апеньку ад паганкi?
Памылка непапраўныя дасць беды.
Не зведаць каб пакуты ад падманкi,
Мець трэба не абы-якiя веды.
10.05.2001
5745 БЯРОЗКI
Прыгожая бярозка маладая
З бялюткаю гладзенькаю карой,
Час на кару парэпiны кiдае,
Чарнее ствол бярэзiнкi старой.
12.05.2001
5750 ГУДУЦЬ ВЯТРЫ
Цудоўным быў лiсточак малады,
I марыў аб шчаслiвым доўгiм леце,
Ды восенню стаў хутка залаты,
Гудуць вятры у голым чорным веццi.
13.05.2001
5759 УРОКI
ЖЫЦЦЯ
Жыццё ўвесь час, за крокам крок,
Ўсё вызначае лепш прарокаў,
Каб жорсткi не пазнаць урок,
Мець веды трэба да урокаў.
14.05.2001
5762 ВЕЧНЫ
СЭНС
У цёплы вырай жураўлi ляцяць,
З зiмою вераб'i шукаюць згоды,
Напэўна, нам нiколi не пазнаць
Вялiкi вечны сэнс жывой прыроды.
15.05.2001
5773 СЕЗОНЫ
ЖЫЦЦЯ
Не паспела вясна аглянуцца,
Ўжо прабег лета дзiўнага цуд,
Днi асеннiя лашчыць iмкнуцца,
Ды чакае час зiмнiх пакут.
16.05.2001